Waarom zijn wij zo onverdraagzaam? Waarom zeggen we zo snel dat we het niet meer pikken? Waarom wordt iemand met een andere mening over zwarte piet in een foto geplakt met lijken aan een boomtak? Waarom roepen, schreeuwen en tieren we om het hardst om ons gelijk te behalen, terwijl we ons weigeren te verplaatsen in de andere partij? In hoe het vaak voor die andere partij moet zijn geweest, en heeft moeten zijn?
Nee, dit gaat niet over of zwarte piet zwart, bruin of paarsgespikkeld moet zijn. Dat zal mij eerlijk gezegd een fokking rotzorg wezen. Dit is slechts een voorbeeld, actueel dat zeker, maar er zijn talloze voorbeelden.
Waar het mij om gaat is dat slechts enkelen onder ons een reden lijken te verzinnen om stampij over te maken. Dat ze er een verhaaltje aan vastknopen om het geloofwaardig te maken en dat ‘wij’ daarna zonder enig onderzoek naar het waarheidsgehalte (en als wel die moeite wordt genomen waarna men geheel verward tot de conclusie komt dat er veel te veel informatie is, waardoor men alleen nog maar kan zien wat men denkt te zien, en niet wat er daadwerkelijk staat of gebeurt) blind gaan schelden op de mensen op wie dat verzonnen verhaaltje betrekking heeft.
Ik ben een schrijver en ik herken verzonnen verhaaltjes, ik maak ze namelijk zelf.
Ga ik te vlug? Gewoon wat langzamer lezen, moet ik ook. 😉 Het loont de moeite.
Het is beschamend te zien hoe de grootste hardroepers er zo veel voor hun karretje weten te spannen.
En weet je wat het allerergst is? Dat hardroepen loont? Ja, dat zeker.
Maar ook dat mensen zich andermans verhalen eigen maken, het verdedigen alsof het hun verhaal is terwijl ze als ze diep in hun binnenste kijken, zullen inzien dat dit niet helemaal zo is. Dat ze worden meegesleept in hetzes, in haatzaaien en het niet eens meer doorhebben omdat ze ‘toch weten?’ dat ze gelijk hebben.
Intussen leef ik in deze maatschappij en ik behoor tot een groep die zichzelf moet beschermen tegen de negatieve invloeden van buiten, en dan heb ik het niet over mijn schrijverschap, maar over het gegeven dat ik nah heb, dat ik snel overprikkelt raak, dat ik geen zaken tegelijk kan afhandelen, dat ik een slecht geheugen heb en daar nooit vrede mee zal hebben, ook al zeg ik van wel. Ik heb het over het feit dat ik al 33 jaar mezelf heb aangepast aan het ‘gewone’ leven, maar dat mijn beperkingen die mijn leven bepalen steeds vaker en langer overprikkelt raken. Dat ik er niet meer tegen kan aan te moeten zien wat ‘wij’ elkaar aandoen.
Ik moet schrijven en ik moet faceboeken omdat ik in the game moet blijven, dat heb ik nodig, maar ik ga me niet uitspreken voor de een of voor het ander want ik vind dat WIJ ALLEMAAL fokking fout bezig zijn.
Realiseren de hardroepers zich eigenlijk dat WIJ ALLEMAAL de homo ergaster of de homo erectus als voorouders hebben?
Dat we op een volgepropte aardbol leven met natuurrampen in de geijkte seizoenen, waar iedere dag mensen omkomen van honger, mishandelingen, terwijl ze van een zekere dood vluchten, bijna verdrinken om eenmaal op het droge toch te worden uitgespuwd, dat mensen omkomen door nalatigheden van werkgevers of gewoon omdat er een prijs op hun hoofd staat?
Dat is de maatschappij waarin wij leven.
En WIJ ALLEMAAL moeten dat samen doen.
Samen op deze aardbol, mensen.
Ik stem voor een NO HATE DAY!
Ik hoor de laatste tijd vaak zeggen dat tijden veranderen, of zelfs de wereld.
Zou de tijd écht veranderen, of de wereld? Of zou het juister zijn om te zeggen dat mensen veranderen en dat daardoor ook de planeet waarop wij wonen, verandert?
Zolang mensen bestaan, bestaan er tegenstellingen Rik. Dat is helemaal niet erg, eigenlijk is het een heel normaal verschijnsel. Alles is immers polair, dus is de mens dat ook, zijn ook onze gedachten polair en staan we regelmatig lijnrecht tegenover elkaar. Soms slaat de balans over naar de ene kant, dan weer naar de andere. In het midden heerst de rust, maar die kunnen we alleen maar in onszelf aantreffen.
Mensen zullen zich de koppen blijven inslaan, zolang er mensen bestaan. De polariteit kan namelijk alleen maar bestaan bij aanwezigheid van twee polen. Eenheid is er pas wanneer beide polen evenveel bestaansrecht hebben en er geen geweld wordt gedaan aan een van beide polen. Voeden wij de ene kant, groeit de tegengestelde kant evenredig en synchroon mee.
Weet je wat ik nog het moeilijkste vindt aan dit alles?
Dat wij ons daar nooit helemaal bewust van kunnen zijn of worden. Want ook onze bewuste kant heeft een tegenpool, namelijk de onbewuste.
Nu vraag jij, na zoveel gefilosofeer, van mij natuurlijk ook een rationele oplossing voor al het gekrakeel wat wij dagelijks moeten aanhoren, hé? Welnu…………ehhh……ehhhh…..ehhhhhh……tja, wat moet ik erop zeggen?
‘Ik weet het niet’, klinkt erg negatief. Weet je wat? Als we elkaar nog eens treffen, dan spreken we er verder over. Akkoord?
Graag tot een volgende ontmoeting. Ik verheug me erop.
Lieve Jacques, jij zegt wat ik en eigenlijk wij allemaal wel weten, namelijk dat de rationele oplossing onmogelijk is … want we zijn mensen. Er zijn drie soorten te vinden in het menselijk ras: de hardroepers, de meelopers en de van de zijlijn toekijkers, die zo verstandig zijn omdat het de enige manier is waarop ze hun vege lijf kunnen redden. Wij zien elkaar weer.
Waarom wil men de Zwarte Piet uit mijn jeugd plotseling afpakken? Ik heb die altijd als een schoonsteenveger gezien en niet als een neger. Wie kan zoiets denken? Ja, verdraagzaamheid van BEIDE kanten zou mooi zijn.
Dank voor je fijne reactie, Henri.